1 Chronicles 16

Rozdział 16

1A gdy przynieśli arkę Boga ^a i umieścili ją pośrodku namiotu wzniesionego przez Dawida, złożyli całopalenia i ofiary pojednawcze przed Bogiem. 2A gdy Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednawczych, błogosławił lud w imię Pana ^b. 3I rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyźnie, jak i kobiecie, po bochenku chleba i po kawałku mięsa oraz po bukłaku wina. 4Ustanowił też niektórych Lewitów sługami przed arką Pana, aby wspominali i chwalili go, i dziękowali Panu, Bogu Izraela: 5Asafa, naczelnika, a po nim Zachariasza, Jejela, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza i Obed-Edoma: Jejela do gry na instrumentach: cytrach i harfach, a Asafa – na cymbałach; 6A kapłanów Benajasza i Jachaziela, aby stali nieustannie z trąbami przed arką przymierza Boga. 7Wtedy w tym dniu Dawid postanowił po raz pierwszy, aby Asaf i jego bracia chwalili Pana tym psalmem ^c: 8Wysławiajcie Pana ^d, wzywajcie jego imienia ^e, opowiadajcie między narodami sprawy jego. 9Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy ^f, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach. 10Chlubcie się jego świętym imieniem ^g, niech się raduje serce szukających Pana. 11Szukajcie Pana ^h i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza. 12Przypominajcie sobie dzieła ⁱ, które czynił, jego cuda i wyroki jego ust. 13Wy, potomkowie Izraela ^j, jego sługi; wy, synowie Jakuba ^k, jego wybrańcy! 14On jest Panem, naszym Bogiem ^l, jego sądy na całej ziemi. 15Pamiętajcie zawsze o jego przymierzu, o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń; 16O przymierzu, które zawarł z Abrahamem ^m, i o przysiędze złożonej Izaakowi. 17Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, jako wieczne przymierze ⁿ dla Izraela; 18Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa ^o; 19Kiedy było was niewielu, byliście nieliczni i obcy w niej. 20I wędrowali od narodu do narodu, z jednego królestwa do innego ludu; 21Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu ^p, mówiąc; 22Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie nic złego ^q. 23Śpiewaj Panu, cała ziemio, opowiadajcie dzień po dniu o jego zbawieniu. 24Głoście wśród narodów jego chwałę, pośród wszystkich ludów – jego cudowne dzieła; 25Wielki bowiem jest Pan i godny wszelkiej chwały ^r, straszliwszy nad wszystkich bogów; 26Gdyż wszyscy bogowie narodów są bożkami ^s, a Pan uczynił niebiosa ^t. 27Chwała i cześć przed nim, moc i radość w jego przybytku. 28Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i moc. 29Oddajcie Panu chwałę jego imienia. Przynoście dary i przychodźcie przed jego oblicze. Oddajcie Panu pokłon ^u w ozdobie świętości. 30Zadrżyj przed nim, cała ziemio. Świat będzie utwierdzony, aby się nie poruszył. 31Niech się weselą niebiosa i niech się raduje ziemia, niech mówią wśród narodów: Pan króluje ^v! 32Niech zaszumi morze i to, co je napełnia, niech radują się pola i wszystko, co jest na nich. 33Wtedy radośnie wykrzykną leśne drzewa przed Panem, bo idzie, aby sądzić ziemię. 34Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki ^w. 35I mówcie: Zbaw nas, Boże naszego zbawienia, i zgromadź nas, i wybaw nas od pogan, abyśmy wielbili twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą. 36Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, na wieki wieków. I cały lud powiedział: Amen ^x i chwalił Pana. 37I Dawid zostawił tam przed arką przymierza Pana Asafa i jego braci, aby nieustannie pełnili służbę przed arką, według potrzeby każdego dnia; 38Także Obed-Edoma i ich braci, sześćdziesięciu ośmiu; a Obed-Edoma, syna Jedutuna, i Chosę uczynił odźwiernymi. 39Kapłana Sadoka i jego braci kapłanów pozostawił przed przybytkiem Pana na wyżynie w Gibeonie; 40Aby składali Panu nieustannie, rano i wieczorem, całopalenia na ołtarzu całopaleń, zgodnie ze wszystkim, co jest napisane w Prawie Pana, które nadał on Izraelowi; 41A z nimi pozostawił Hemana i Jedutuna oraz resztę wybranych, imiennie wyznaczonych, aby chwalili Pana, bo jego miłosierdzie trwa na wieki. 42I u nich, u Hemana i Jedutuna, pozostawił trąby i cymbały dla grających na tych i na innych instrumentach muzycznych dla Boga. Synowie zaś Jedutuna byli odźwiernymi. 43Potem cały lud się rozszedł, każdy do swego domu. Dawid też wrócił, aby błogosławić swojemu domowi ^y.